Öldungar Júða annars dags
inn til Pílatum gengu strax,
sögðu: Herra, vér höfum mest
í huga fest,
hvað sá falsari herma lést.
Eftir þrjá daga ótt fyrir sann,
upp rísa mun ég, sagði hann.
Við slíku er best að leita lags,
lát geyma strax
þessa gröf inn til þriðja dags.
Máske líkið með leyndum hljótt
lærisveinar hans taki um nótt
og lýðnum segi það lyga skin.
Þá líst ei kyn,
þó verði sú villan verri en hin. –
Pílatus víst þeim varðhald fékk.
Vaktin strax út af staðnum gekk,
gröfinni blifu herrans hjá
og svo til sjá,
settu innsigli steininn á.
Gyðinga hörð var heiftin beisk,
hjartans blindleiki og villan treisk.
Þeim kunni ei nægjast kvöl og bann,
sem Kristur fann.
Líka dauðan þeir lasta hann.
Forðastu svoddan fíflskugrein,
framliðins manns að lasta bein.
Sá dauði hefur sinn dóm með sér,
hver helst hann er.
Sem best haf gát á sjálfum þér.
Gyðingar vildu veita rýrð
vors lausnara upprisu dýrð.
En drottins vald og vísdóms ráð
þess vel fékk gáð.
Verk sitt framkvæmdi víst með dáð.
Hefði ei vaktin geymt og gætt
grafarinnar, sem nú var rætt,
orsök var meiri að efast þá,
hvort upp réð stá
drottinn vor Jesús dauðum frá.
En þeir sjálfir, og er það víst,
upprisu drottins hafa lýst,
þó kennimenn Júða af kaldri styggð,
kvaldir í blygð,
keyptu þá til að bera lygð.
Öll svikráð manna og atvik ill
ónýtir drottinn, þá hann vill.
Hans ráð um eilífð stöðugt stár
og stjórnin klár.
Slægðin dramblátra slétt forgár.
Hvíli eg nú síðast huga minn,
herra Jesú, við legstað þinn.
Þegar ég gæti að greftran þín,
gleðst sála mín.
Skelfing og ótti dauðans dvín.
Sektir mínar og syndir barst
sjálfur þegar þú píndur varst.
Upp á það dóstu, drottinn kær,
að kvittuðust þær.
Hjartað því nýjan fögnuð fær.
Þú grófst þær niður í gröf með þér,
gafst þitt réttlæti aftur mér.
Í hafsins djúp, sem fyrir spáð finnst,
þeim fleygðir innst.
Um eilífð verður ei á þær minnst.
Svo er nú syndin innsigluð,
iðrandi sála kvitt við guð,
eilíft réttlæti uppbyrjað
í annan stað.
Trúuð manneskja þiggur það.
Dauðinn þinn, Jesú, deyði hér
dárlega holdsins girnd í mér.
Gröfin þín hylji glæpi mín
fyrir guðs augsýn.
Efli mér styrk upprisan þín.
Steinþró míns hjarta úthöggvin sést.
Heilagur andi vann það best.
Líndúk trúar ég læt í té,
minn lausnari.
Ilmandi smyrsl iðranin sé.
Svo finni eg hæga hvíld í þér,
hvíldu, Jesú, í brjósti mér.
Innsigli heilagur andi nú
með ást og trú
hjartað mitt, svo þar hvílist þú.
Dýrð, vald, virðing og vegsemd hæst,
viska, makt, speki og lofgjörð stærst
sé þér, ó, Jesú, herra hár,
og heiður klár.
Amen, amen, um eilíf ár.
Amen