Jósef af Arimathíá,
eðalborinn ráðsherra sá,
Gyðinga svik, við son guðs skeð,
samþykkt hafði þeim aldrei með.
Hann var lausnarans lærisveinn,
lífernisfrómur, dyggðahreinn,
Gyðinga hræddist hefnda raun,
hélt sig að Kristó því á laun.
Þessi um kvöldið þangað gekk,
þá af Pílató leyfi fékk,
að mætti Jesúm andaðan
ofan taka og jarða hann.
Jósef tók strax af krossi Krist,
keypti þó nýjan líndúk fyrst.
Nikódemus kom þegar þar,
þangað kostuleg smyrslin bar.
Jósef gröf eina átti þar,
útklöppuð sú í steini var,
í aldingarði allskammt frá.
Enginn fyrr dauður í henni lá.
Dýrlega smurðu drottins lík,
dæmin má önnur finna slík,
byrgðu með steini búna gröf,
burt gengu strax fyrir utan töf.
María, Jakobs móðir ein,
Magdalena á sömu grein,
Salóme einninn sat þar hjá,
sáu vors herra greftrun á.
Í þeirra selskap, sál mín blíð,
settu þig niður litla tíð.
Greftran þíns herra gæt vel að.
Gagnslaust mun ekki vera það.
Við Jesú greftran ég fæ séð
Jósef og Nikódemum með.
Áður þorðu þeir ekki Krist
opinberlega að játa fyrst.
Nú fá þeir næsta nýjan dug,
nóga djörfung og styrkan hug,
augljóslega svo allir sjá
elsku sem drottni höfðu á.
Rjúkandi trúar hörinn hér
helgur andi svo viðnærir,
ljómandi þar af ljósið skín.
Lífgar hann allt með krafti sín.
Huggist þeir nú sem hjartað deigt
hafa og trúarmegnið veikt,
biðji um styrk og stöðugt geð,
stundi og læri guðs orð með.
Veittu, Jesú, að veik trú mín
vaxi daglega og elskan þín
eflist svo með mér innvortis,
ytra góð sjáist merki þess.
Annað þú líka minnast mátt;
mislíkar drottni á öngvan hátt,
þó heiðarleg sé hér á jörð
holdi útvaldra líkför gjörð.
Mætast guðs anda musteri
manns var rétt kristins líkami.
Því má honum veitast virðing rétt,
vel með hófi og stilling sett.
Erfisdrykkjur og ónýtt prjál
ekki á skylt við þetta mál.
Heiðingja skikkan heimskuleg
hæfir kristnum á engan veg.
Ætíð þá sér þú sálað hold
sett vera niður í jarðarmold,
hryggur þú vert og hugsa brátt,
hér við þú líka skiljast átt.
Lagt þegar niður líkið sér,
láttu sem dauðinn hvísli að þér:
Langt máske ekki líði um það,
legg ég þig eins í slíkan stað.
Góði Jesú, fyrir greftran þín
gefðu síðasta útför mín
verði friðsöm og farsæl mér,
frelsuð sál nái dýrð hjá þér.
Í þriðja lagi huggun hrein
hér veitist mér á alla grein,
guðs sonar hold því greftrað var
greftrun minni til virðingar.
Helgum guðs börnum herrans hold
helgaði bæði jörð og mold.
Gröfin því er vort svefnhús sætt,
svo má ei granda reiðin hætt.
Svo að lifa ég sofni hægt,
svo að deyja að kvöl sé bægt,
svo að greftrast sem guðs barn hér
gefðu, sætasti Jesú, mér.
Amen