• Sálmur 47: Um Kristí kunningja sem stóðu langt frá

    Kunningjar Kristí þá
    krossinum langt í frá
    stóðu með þungri þrá,
    þessa tilburði sjá.

    Var þar og viðstatt með
    að vísu margt kvenfólkið,
    sár Jesú fengu séð,
    sorgandi báru geð.

    Af þessu, mín sál, þú sér
    sannlega hversu er
    valt allt í heimi hér.
    Haf slíkt í minni þér.

    Dvínar og dregst í hlé
    á dauðastundinni
    vinskapur, frændur, fé.
    Fallvalt hygg ég það sé.

    Þó vildu vinirnir
    veita hjálp nokkra þér,
    vörn þeirra ónýt er.
    Enginn dauðanum ver.

    Lífinu hjúkar hönd,
    þá herðir sóttargrönd.
    Hjálpa þó engin önd
    upphugsuð ráðin vönd.

    Vinskap í synda sið,
    sála mín, þess ég bið,
    bittu ei veröld við,
    viljir þú sofna í frið.

    Hreinan vinskap halt þú
    við herrann þinn Jesúm nú
    í helgri hjartans trú.
    Frá heimsins elsku þér snú.

    Hann einn má hjálpa þér,
    þá hjástoð mannleg þver,
    heim þig á höndum sér
    í himna sælu ber.

    Það hér í sannleik sést,
    er sonur guðs andaðist,
    sorgin þá særði mest,
    sem hann elskuðu best.

    Krists börn eru krossbörn,
    við Kristum hlýðnisgjörn.
    Hann sýnir þeim hjálp og vörn,
    þó hörð sé sútar kvörn.

    Þú skyldir þar að gá,
    þó þeir stæðu langt frá,
    allir samhuga sjá
    son guðs kross festan á.

    Komið svo, konur og menn,
    að krossinum Jesú senn.
    Þó nauðin þrengi þrenn,
    þar fæst nóg lækning enn.

    Kom þú, sál kristin, hér,
    sem kross og mannraunir ber.
    Settu fyrir sjónir þér
    son guðs sem píndur er.

    Upp á hans heilög sár
    horfi þín trúin klár.
    Það mýkir trega og tár,
    temprar allt sorgarfár.

    Sértu, syndugur mann,
    særður um hyggjurann,
    horfðu beint upp á hann,
    sem hjálp þér á krossi fann.

    Hver sem eirorminn leit
    af Ísraelsmanna sveit,
    eitrið ei á þann beit,
    öll stilltist plágan heit.

    Svo stór synd engin er,
    að megi granda þér,
    ef þú iðrandi sér
    í trúnni Jesúm hér.

    Sé ég þig, sæll Jesú,
    svo sem álengdar nú.
    Von mína og veika trú
    við bið ég hressir þú.

    Þá ég sé sárin mín,
    særir mig hjartans pín.
    En sárin þá sé ég þín,
    sorg öll og kvíðinn dvín.

    Lát mig, ó, Jesú kær,
    aldrei svo vera þér fjær,
    að sjái eg ei sár þín skær,
    þá sorg og eymd mig slær.

    Veit mér, ég verði og sé
    vin þinn og kunningi.
    Þó hverfi heilsa og fé,
    hjálp mun þá nóg í té.

    Ég fel í sérhvert sinn
    sál og líkama minn
    í vald og vinskap þinn.
    Vernd og skjól þar ég finn.

    Amen