Pílatus heyrði hótað var
honum keisarans reiði þar,
út leiddi Jesúm annað sinn,
upp sest þegar á dómstólinn.
Gyðingum síðan sagði hér:
Sjáið, þar yðar kóngur er. –
Þeir báðu: Tak þennan burt frá oss,
bráðlega lát hann deyja á kross. –
Skal ég krossfesta kóng yðvarn?
kallar Pílatus hæðnisgjarn.
Öngvan kóng, segja þeir aftur hér,
utan keisarann höfum vér. –
Guðspjallshistorían hermir frá,
heiti sá staður Gabbatá.
Háa steinstræti þýðir það.
Þar máttu, sál mín, gæta að.
Vei þeim dómara, er veit og sér,
víst hvað um málið réttast er,
vinnur það þó fyrir vinskap manns
að víkja af götu sannleikans.
Pílatus keisarans hræddist heift,
ef honum yrði úr völdum steypt.
Þetta, sem helst nú varast vann,
varð þó að koma yfir hann.
Ó, vei þeim sem með órétt lög
umgangast og þau tíðka mjög,
sannleiknum meta sitt gagn meir,
svívirðing drottni gjöra þeir.
Huga sný ég og máli mín,
minn góði Jesú, enn til þín.
Pílatus kóng þig kallar hér,
krossfesting Júðar óska þér.
Víst ertu, Jesú, kóngur klár,
kóngur dýrðar um eilíf ár,
kóngur englanna, kóngur vor,
kóngur almættis tignarstór.
Þá stóðstu bundinn þar fyrir dóm,
þó leiðstu hróp og kvala róm,
afsegja gjörðu allir þig;
undrar stórlega þetta mig.
Ó, Jesú, það er játning mín:
Ég mun um síðir njóta þín,
þegar þú, dýrðar drottinn minn,
dómstól í skýjum setur þinn.
Frelsaður kem ég þá fyrir þinn dóm,
fagnaðarsælan heyri eg róm:
Í þínu nafni útvaldir
útvalinn kalla mig hjá sér.
Kóng minn, Jesú, ég kalla þig.
Kalla þú þræl þinn aftur mig.
Herratign öngva að heimsins sið
held ég þar mega jafnast við.
Háa steinstrætið heimsins sleipt
hefur mér oft í vanda steypt.
Þangað lét Jesús leiða sig,
svo líknin hans kæmi yfir mig.
Jesú, þín kristni kýs þig nú,
kóngur hennar einn heitir þú.
Stjórn þín henni svo haldi við,
himneskum nái dýrðar frið. –
Amen