• Sálmur 26: Samtal Pílatí við Kristum

    Hér þá um guðs son heyrði
    heiðinn landsdómari,
    hann spyr, því hræðast gjörði,
    hvaðan vor drottinn sé.
    En Jesús þýður þagði,
    það og vel maklegt var.
    Pílatus brátt að bragði
    byrstist og aftur sagði:
    Viltu ei veita svar?

    Mín er, það máttu játa,
    maktin svo tignarlig;
    ég má vel lausan láta
    og líka krossfesta þig. –
    Jesús svarar og segir:
    Síst áttu vald á mér,
    ef þér væri það eigi
    að ofan gefið, svo megir
    heiðri þeim halda hér.

    Sá hefur synd enn meiri,
    er seldi mig þér á hönd. –
    Pílatus hygg ég það heyri;
    hann grundar efnin vönd.
    Gjörði strax griða að leita.
    Gáfu prestarnir ans:
    Vægð ef þessum vilt veita,
    víst máttu ekki heita
    kær vinur keisarans. –

    Heiðingjar halda gjörðu,
    hjáguðir þeirra senn
    börn ættu alin á jörðu
    eins og holdlegir menn.
    Hann óttast hér ef væri
    herrann goðanna kyns,
    hugði því helst að bæri,
    hentuglega fram færi
    rannsókn réttdæmisins.

    Skurðgoð sín heiðnir héldu
    hafandi í mestu akt,
    forgefins hug sinn hrelldu,
    hræddir við þeirra makt.
    Ó, hversu framar ætti
    einn sérhver kristinn mann
    óttast drottins almætti
    með ást og blygðunarhætti,
    sem stoltum steypa kann.

    Af stórri makt sig réð stæra
    stoltur Pílatus hér,
    rétt mál til rangs að færa
    reiknaði leyfilegt sér.
    Kann vera margan megi
    meining sú villa þrátt,
    þó lögin brjóti og beygi,
    bannað sé þeim það eigi,
    fyrst vald þeir hafa hátt.

    Guð er sá völdin gefur,
    gæti þess æðri stétt;
    sitt léni hver einn hefur
    hér af drottni til sett.
    Hann lét þig heiður hljóta,
    heiðrast því af þér vill;
    virðingar vel mátt njóta,
    varast drambsemi ljóta,
    róg og rangindin ill.

    Yfirvald einn guð sendi,
    undirmenn gái þar að,
    sverð drottins hefur í hendi,
    heiðra skulum vér það,
    hlýðugir friði halda,
    hlífð og forsvari ná.
    Þverlyndis þrjóskan kalda
    þunglegri hefndargjalda
    að vísu sér vænta má.

    Eins sem hver einn misbrýtur,
    eftir því straffast hann.
    Harðari hefndir hlýtur
    hinn sá meira til vann.
    Þeim mun ei plágan þverra,
    sem þrjóskast í illsku rót.
    Sá þjón á von hins verra,
    sem vilja þekkir síns herra,
    þó gjörir þvert á mót.

    Varðveiti valdsmenn alla
    vor guð í sinni stétt,
    svo varist í vonsku að falla,
    vel stundi lög og rétt.
    Hinir í hlýðni standi,
    hver svo sem skyldugt er.
    Hrein trú og helgur andi
    haldist í voru landi.
    Amen, þess óskum vér.

    Amen