Árla, sem glöggt ég greina vann,
með guðs son bundinn fara
prestarnir, svo að píndist hann,
til Pílatum landsdómara.
Í þinghús inn
það sama sinn
sagt er þó enginn kæmi,
svo ekki meir
saurguðust þeir.
Sjá hér hræsninnar dæmi.
Inngang um húsdyr heiðingjans
héldu þeir synd bannaða,
saurgast á blóði saklauss manns
sýndist þeim öngvan skaða.
Heimsbörnum hér
óvirðing er
aumstöddum hjálp að veita,
en guðs orðs forakt,
ágirnd og prakt
engin misgjörð skal heita.
Pílatus, sem það formerkt fékk,
fyrst ei þeim metnað sætti,
án dvalar sjálfur út því gekk,
embættisskyldu gætti.
Sakargift þá
vill fulla fá
fram borna af þeirra munni.
Dáryrði fljót
drambsemi á mót
dómarinn gefa kunni.
Lát þér ei vera afmán að,
ef þú vilt frómur heita,
af Pílató ljóst að læra það,
sem loflegt er eftir að breyta.
Ranglætið hans,
þess heiðna manns,
halt þér minnkun tvefalda.
Þeim miður fer
en honum hér,
hver vill þann kristinn halda?
Álitið stórt og höfðingshátt
hræðast skyldir þú ekki.
Sannleiksins gæta ætíð átt,
engin kjassmál þig blekki.
Ærugirnd ljót,
hofmóðug hót,
hlýðir síst yfirmönnum.
Dramblátum þar
þú gef andsvar,
þó byggt á rökum sönnum.
Öldungar Júða allra fyrst
upp báru sök þrefalda:
Fólkinu þessi frásnýr víst,
fyrirbýður að gjalda
keisarans skatt, _
það segjum vér satt,
sjálfur vill kóngur heita
og Kristur sá,
sem koma á,
kvittun og frið að veita. –
Hér koma fram þau réttu rök
ræðu og þanka minna:
Þér, Jesú, gefin var þreföld sök,
það kann ég glöggt að finna.
Þrefaldleg sekt
mig þjáði frekt,
þar um ég klagast mætti.
Þrefalda styggð
og þunga lygð
þú leiðst með sögðum hætti.
Frásnúið guði allt mitt er
eðli og líf fáneyta.
Öðrum því gef ég oft af mér
ill dæmi, svo að breyta.
En hér á mót
með elsku hót
öll guðsbörn rétt því trúa,
frá bölvan, deyð,
djöfli og neyð
drottinn réð lýðnum snúa.
Guði átti eg að greiða frí
gjald, hlýðni og þakkarskyldur.
Ranglega hef ég haldið því,
höndlað sem þræll ógildur.
Auðsveipnin þín
fyrir öllum skín,
ástsemdar herrann kæri.
Þú bauðst: gefið,
gafst sjálfur með,
hvað guðs og keisarans væri.
Sannlega hef ég hrokað mér
hærra en vera skyldi,
boð og skipun míns herra hér
haldið í minnsta gildi.
Kóngdóm í heim
og heiðri þeim
hafnaðir þú og flýðir.
Hátignin þín
á himnum skín.
Hún mun birtast um síðir.
Rægður varstu fyrir ranga sök,
réttláti Jesú mildi,
upp á það öll mín illskurök
afplánuð verða skyldi.
Áklögun sú
sem þoldir þú,
þess bið ég, herrann frómi,
sé mitt forsvar,
þá finnst ég þar
fyrir þeim stranga dómi.
Amen