Foringjar presta fengu
falsvitni mörg til sett,
fúslega fram að gengu,
fullir með svik og prett.
Samhljóða urðu eigi,
uppdiktað margt þó segi.
Jesús þá þagði slétt.
Lærðu, ef lygum mætir,
lífsreglu, sál mín, hér:
Með forsi og þjóst ei þrætir.
Þrálega svo til ber,
hógvær þögn heiftir stillir;
heimskorður sannleik spillir
oft fyrir sjálfum sér.
Hirt aldrei, hvað sem gildir,
að hætta á ósatt mál,
hvort verja eða sækja vildir;
verður það mörgum tál.
Munnur, sá löngum lýgur,
frá lukku og blessun hnígur.
Hann deyðir sína sál.
Sannleiks vitni þó segi
sekan mig guði hjá,
óttast þarf ég nú eigi,
afsökun hef ég þá:
Ljúgvotta lygi megna
leið Jesús minna vegna,
klögun mig frelsti frá.
Kaífas frétti fyrstur
falsklega herrann að,
sjálfur hvort sé hann Kristur,
og svo enn framar kvað:
Við sannan guð þig ég særi,
ef sonur hans ertu hinn kæri,
segðu oss satt um það. –
Jesús játar að stundu,
jafnframt því svo nam tjá,
son mannsins sjá þeir mundu
sitja þaðan í frá
til kraftarins hægri handar
og hér eftir komanda
skærasta skýi á.
Kennimann reif sín klæði,
kvað: slíkt guðlöstun er. –
Að spyr með ógnabræði:
Um það hvað haldið þér? –
Allt ráðið undir tekur:
Er hann víst dauðasekur;
svoddan samþykkjum vér. –
Jesús ei ansa hirti
áður, þá logið var,
en guðs nafn gjarnan virti,
gaf því Kaífas svar.
Lygð heims þó lítið sætir,
lausnarans dæmis gætir,
leita guðs lofdýrðar.
Hygg að og herm hið sanna,
hvenær sem til er reynt,
hræðst ei hótanir manna,
halt þinni játning beint,
gæt vel að geymir þetta,
guðs orð og trúna rétta
meðkenndu ljóst og leynt.
Kaífas lögsögn leiða
lært hafa margir enn.
Hvað sem höfðingjar beiða,
hinir álykta senn,
vinskap sig villa láta,
viljandi röngu játa.
Forðist það frómir menn.
Sú er mín huggun sama,
sem þín var, Jesú minn,
krossinn þá að vill ama,
ofsókn og hörmung stinn.
Hjá þinni hægri hendi,
hér þó nú lífið endi,
fagnaðar nægð ég finn.
Þér til guðlöstun lagði
ljúgandi kennimann,
dauðasekan þig sagði.
Sannlega úrskurð þann
átti eg að heyra heldur,
hart með réttu sakfelldur.
Víst ég nóg til þess vann.
Andlegt vald einum rómi
úrskurðar dauðann þér.
Drottinn í náðardómi
dæmir því lífið mér.
Þakka ég elsku þinni,
þú keyptir sálu minni
fríun og frelsi hér.
Amen